fbpx

VINHO TINTO DO RIBEIRO

TINTO RIBEIRO (versión en castellano)

Hablar de ti, tinto  Ribeiro,

disociar tu ser más íntimo,

saber de tus tus profundidades,

descubrir a donde has ido en busca

de esa implosión diversa en el paladar

desde los labios a deslizarte hacia la garganta,

largo discurrir inundando todo

para resurgir de nuevo en burbujas

a lo largo de eses cursos subterráneos,

hasta el cielo, el cielo de la boca,

para fermentar en granito tartárico

y dejarse ir cara a la cascada gutural

templando  todo ese espacio de suave calor!

Lo que es vida es el vino

es el río quien cinceló el profundo valle,

valle protegido del viento norte,

manos antepasadas a construir bancales,

miles de bancales,

 de rincones para el arte y el paisaje,

dejando paso al regato cantor

proveedor de humedad y deslindes,

crisoles de diversa vida flora y fauna

complementaria para la salud de la cepa,

del racimo, del vino sangre de la tierra,

transmutada desde lo bosques milenarios

de la Edad de Hierro hasta el día de hoy.

Avia, Minho, Arenteiro, Arnoia,

comprender vuestra esencia,

ríos nuestros,

ríos de los nuestros,  de los que se fueron

mas que nos guían,

de los que marcharon por el mundo

para ganar los dineros

y redimir los fueros del señor

heredero de lo feudal;

una creación del tesón

del sacrificio para poseer tierra propia,

de paz, de cultura, de generosidad,

algo jamás visto

que ahora quieren destruir

para retornar a lo feudal del sur,

constructor de esclavitud y falta de libertad.

Avia, diosa del río, de la Naturaleza,

de la Fertilidad,de la Guerra

la que guía raíces da vieja cepa

dentro de las rendijas de la piedra

de la peña cimiento denso

de todo lo que fluctúa mágicamente

tierra nuestra encima de ella.

Hoy quiero hablarte como compañero

que desde  niño

te has incorporado a mi composición celular

en cada celebración en el lar humilde de mis padres,

en cada íntima reunión de amistad,

música, poesía, honda introspección dialéctica

o de  amor a mis hijos

y mujeres que amo y amé,

a los míos, a los que viven y a los que partieron

y me recogerá Avia, Navia cara el Más Allá,

construido  por el genio de esta raza.

Oh! compañero, amigo siempre,

que no traiciona ni engaña,

incorpora a mi esencia

tu sabiduría y alegría

que hoy cargo honda pena

en el fondo de  mi corazón!

    Benito Eladio Rodríguez Fernández, 21.07/19

TINTO RIBEIRO    

comprender túa esencia,

saber das túas profunduras,

disociar teu ser máis íntimo,

descubrir a onde fuches á procura

de esa implosión diversa no padal

dende os beizos ao esvarar cara a gorxa,

longo decorrer inundando todo

ao longo de cursos subterráneos,

para xurdir de novo burbullando

deica o ceo, o ceo da boca,

para ferver en granito tartárico

e deixarse ir cara a fervenza gutural

aquecendo  todo ese espazo morno e dondo!

O que é vida é o viño

é o río quen cicelou val fondo

fondal agarimoso do vento norte,

maus devanceiras a construír socalcos,

milleiros de socalcos,

 de recunchos para a arte e a paisaxe,

deixando paso ao regueiro cantareiro

fornecedor de lentura e comareiros,

crisois de diversa vida flora e fauna

complementaria para a saúde do bacelo,

do acio, do viño sangue da terra,

transmutado dende as fragas milenarias

do ferro ate o día de hoxe.

Avia, Minho, Arenteiro, Arnoia,

ríos de nós,

ríos dos nosos,  dos que se foron

mais que nos guían,

dos que marcharon polo mundo

para gañar os cartiños

e redimir os foros do señor

herdeiro do feudal;

unha criaçón do tesón

do sacrificio para ter terra de seu,

de paz de cultura, de xenerosidade,

algo xamais visto

que agora queren destruír

para retornar ao feudal do sur,

construtor de escravitude e falla de liberdade.

Avia, deusa do río, da Natureza,

da fertilidade

a que guía raíces da vella cepa

dentro das regañas da pedra

da pena alicerce denso

de todo o que flutúa maxicamente

terra nosa riba del.

Hoxe quero falarche coma compañeiro

que dende  neno

te tés incorporado á miña composición celular

en cada xantar do lar humilde dos meus pais,

en cada troula de amizade,

música, poesía, fonda introspección dialéctica

ou de  amor aos meus fillos

e mulleres que amo e amei,

aos meus, aos que fican e aos que partiron

e me recollerá Avia, Navia cara o alén,

alén construído  polo xenio desta raza.

Ei, compañeiro, amigo sempre,

que non traizoa nin engana,

incorpora á miña esencia

túa sabedoría e ledicia

que hoxe cargo fonda pena

no fondo do  meu corazón!

          Benito Eladio Rodríguez Fernández, 21.07/19.

TINTO RIBEIRO (versión en castellano)

disociar tu ser más íntimo,

saber das tus profundidades,

descubrir a donde has ido en busca

de esa implosión diversa no paladar

desde los labios a deslizarte hacia la garganta,

largo discurrir inundando todo

para resurgir de nuevo en burbujas

a lo largo de eses cursos subterráneos,

asta el cielo, e cielo de la boca,

para fermentar en granito tartárico

y dejarsearse ir cara a la cascada gutural

templando  todo ese espacio de suave calor!

Lo que es vida es el vino

es el río quien cinceló el profundo valle,

valle protegido del viento norte,

manos antepasadas a construir bancales,

miles de bancales,

 de rincones para el arte y el paisaje,

dejando paso al regato cantor

proveedor de humedad y deslindes,

crisoles de diversa vida flora y fauna

complementaria para la salud de la cepa,

del racimo, del vino sangre de la tierra,

transmutada desde lo bosques milenarios

de la Edad de Hierro asta el día de hoy.

Avia, Minho, Arenteiro, Arnoia,

comprender vuestr esencia,

ríos nuestros,

ríos de los nuestros,  dos que se fueron

mas que nos guían,

de los que marcharon por el mundo

para ganar los dineros

y redimir los fueros del señor

heredero de lo feudal;

una creación del tesón

del sacrificio para tener tierra propia,

de paz, de cultura, de generosidad,

algo jamais visto

que ahora quieren destruir

para retornar a lo feudal del sur,

constructor de esclavitud y falta de libertad.

Avia, diosa del río, de la Naturaleza,

de la fertilidad

la que guía raíces da vieja cepa

dentro de las rendijas de la piedra

de la peña cimiento denso

de todo lo que fluctúa mágicamente

tierra nuestra encima de él.

Hoy quiero hablarte como compañero

que desde  niño

te has incorporado a mi composición celular

en cada celebración en el lar humilde de mis padres,

en cada íntima reunión de amistad,

música, poesía, honda introspección dialéctica

o de  amor a mis hijos

y mujeres que amo y amé,

a los míos, a los que viven y a los que partieron

y me recogerá Avia, Navia cara el Más Allá,

construido  por el genio de esta raza.

Oh! compañero, amigo siempre,

que no traiciona ni engaña,

incorpora a mi esencia

tu sabiduría y alegría

que hoy cargo honda pena

en el fondo de  mi corazón!

    Benito Eladio Rodríguez Fernández, 21.07/19.

Deja un comentario

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

Abrir chat
1
¿Te puedo ayudar en algo?
Muy buenas compañer@ amante de los vinos auténticos.
¿En qué puedo ayudarte?