POLO 25 DE ABRIL,21.
Canto estrume cumprirá para tapar a verdade?
Canto esterco en fermento adobiado
para botar, impunemente, sobre a nosa historia,
protohistoria e prehistoria?
Cincocentos anos non conseguiron
ocultar a verdade.
Arrincar palabras coma:
nazón,
país,
raza,
patria .
Galiza, fósil sementado
de petróglifos e mámoas,
de castros e estelas funerarias,
de innúmero de templos e inscricións!
Documentos trasladados e deturpados,
falsificados, ocultados e destruídos
impunemente esfachicados.
Máquinas a destruir castros e mámoas,
a desidia obediente e colonizadora
desta governía comprada, mediocre,
comodamente acomodada,
covarde, dócil e submisa.
Toda esta acción cara a arrincar de raíz
a nosa identidade,
a identidade do ser e saber desta Terra,
mais todo foi e será esforzo baldío
pois aquí as verdades foron
son e serán escritas nas pedras
nos penedos do monte,
nos miles e miles de recunchos,
“prados, ríos e arboredos”,
nos infindos nomes das cousas,
nos lugares máxicos,
nos eidos,
nos sentimentos,
nas emocións,
nos lamentos
nos sabores,
ollares e recendos aínda vivos, vívidos.
Mais ese universo que sae da Natureza
queren destruílo tamén,
queimalo,
queimar á Natureza
aínda que os carballos incen
polas beiras do eucalipto.
Queren arrasar todo,
que non quede nada:
a paisaxe, os socalcos, os castros,
a memoria oral, os documentos,
borrar do planeta un País
unha cultura,
unha maneira de ser,
de amar,
un alento!
Queren facer un país global,
sen identidade.
A identidade ha de vir de fóra,
esta nosa non val,
pois senten vergoña dela!
Teiman en sacrificar á Terra
a asobalhar as sacras montanhas,
“queren vender a nazóm”
que venhan a depredar de balde,
sen lucro algún para os donos,
para a nosa Terra.
Hai que exportar enerxía,
inzar de muinhos de vento
cada cume,
para que medre a industria alhea
e alumee os inmensos formigueiros urbanos
estranxeiros,
aquí que non quede pedra riba de pedra,
nin memoria!
Se é preciso aplicamos unha lei de expropiación
e expolio,
1984 xa chegou a Galiza!
Mais non é posível destruír o indestrutível,
“ se non podes cantar ergueito
asubía polo baixo”
Ou! inxénuo inimigo da Terra,
de fóra ou de dentro,
esta batalla xa foi gañada,
fai séculos!
Mentres lentura na Terra haxa,
semente nova a prender
e todo ficar gardado en Portugal,
non hai nada que temer!
Axuntémonos todos!
Benito Eladio Rodríguez Fernández 30/11/2019
