Cuando era tiempo de invierno,
cuando yo te presentía
llegaste como la nona ola,
tsunami que me arrastra,
desbordada emoción,
inundando todo el espacio de ti,
de tus sentimeintos incontrolados
para otro,
poema de agua que se retira,
que me lleva a tu rincón,
resaca marea que me ahoga
tendido en tu arena tembloroso,
ojos cerrados, desorientado,
acurrucado, emocionado, dudoso,
fui hacia ti, no se que dije,
tan solo recuerdoo tu rostro enfrente,
un café, conversación soliloquio,
ímpetu tempestuoso,
declaración de amor afecto,
tus ojos abiertos,
calma, sonrrisa, silencio!
Un caminar hacia tu lecho,
un adios, un beso!
Ahora que es tiempo de sol,
ya no se si me olvidarías!
Cando era tempo de inverno,
cando eu te presentía
chegaches como a nona onda,
tsunami que me arrastra,
desbordada emoción,
inundando todo espazo de ti,
dos teus sentimentos incontrolados
para outro,
poema de auga que se retira,
que me leva ao teu recuncho,
resaca marea que me afoga
tendido na túa area aterecido,
ollos pechos, desorientado,
constrinxido, emocionado, duvidoso,
fun cara a ti, non sei que dixen,
tan só lembro teu rostro por fronte,
un café, conversa soliloquio,
ímpeto tempestuoso,
declaración de amor afecto,
teus ollos abertos,
calma, sorriso, silencio!
Un camiñar cara o teu leito,
un adeus, un beixo.
Agora que é tempo de sol,
xa non sei si me esquecerías!