Agardo un novo tempo onde os esteos das antas penduren flutuantes de auroras boreais vermelhas, daltónicas, nos cumes das sagradas montañas ceibes dos muinhos de vento. Un tempo no que brinque o salmón de encoro a encoro na procura do seu desove derradeiro. Un tempo onde as forzas da auga, vento e luz solar , …
Non destróis o que ti constróis aparte, destróis o que eu vou construíndo para ti! Levo deseñado paisaxes máxicas, oníricas, onde ti dançar, Moura! Xardíns sombrizos ,estanques, nenúfares nas doces augas entregadas ao mar. Ti voando libélula riba de flor branca, “egua do demo”, azul, verde, daltónica…. Non paro de facer para che mostrar, agora …
Algo melhor ven cando algo fuxe cando ti esvaras líquido entre os meus dedos remuínho escuro de desexos, face luminosa espero, chega de novo a harmonía canta o vento na serra ao lonxe, pinga no musgo sombriço, murmurio ouvido no teu alento, chegas, porta aberta do mundo, doutra galaxia aterras! Chegas doutra maneira, non sinto …
Si teu amigo eu ser pola túa porta entrar hei: xa estou aquí, direi! Se teu amor son con rosas roxas chegarei, hei levar no bico un cantar, un poema escondido no van, un sorriso para de min te encantar, un asubío a voar no alento, un perfume carqueixa do Caurel ou de esfarna colgada …
Facer tempo! Quero desfacer o tempo, perder o tempo o tempo que, ao deber, me ancora, o tempo dos trabutos e as obrigas que o meu tempo aferrolhan. Agora deveço un tempo sen tempo, devagar cara os cais das barcas de pedra, das liviáns barcas, dende a Punta da Barca, de pedra ligeira coma o …
Sabido é que formo parte da exacta ecuación da dinámica do Universo, onde todo acontece e se manifesta con precisión, o movemento lento dos penedos unha bágoa a esbarar da túa meninha dos teus olhos que remelan nun orgasmo, o lustrigo que rasga o ar e racha o carbalho, a misión material do dominio económico …
POLO 25 DE ABRIL,21. Canto estrume cumprirá para tapar a verdade? Canto esterco en fermento adobiado para botar, impunemente, sobre a nosa historia, protohistoria e prehistoria? Cincocentos anos non conseguiron ocultar a verdade. Arrincar palabras coma: nazón, país, raza, patria . Galiza, fósil sementado de petróglifos e mámoas, de castros e estelas funerarias, de innúmero …
Se o tempo non descarnara á mente evoluída en rebaño, polo medo dominada, polo marketing desenhada, encarcerada; polo poder protector, sancionador, humilhante e corrompido, que nos somete, reduce e aniquila, a apocalipse final chegaría sen remedio, mais a mente clarividente, serena e sosegada, só ela está capacitada para vogar polo mar en temporal, por riba …
Onde o tempo e a coxunción cósmica se converten en orxía, a lúa chea equinocial chama aos estames que rebenta, excita, convulsiona e expande. Explosión, frenesí que vales e serras cobre, en enchente, na procura dos gineceus desesperados que atávicamente se contraen para o abraço mergullado en inmensa nuvem de pracer. Pólen que xenerosamente se …
Febreiro recende a mimosas amarelas. Postes de pedra mostran a xénese inmóbel dunha bisbarra. O Ribeiro é un cento de testas buligando nun adeus é unha ringleira de laídos tanxidos por estrelas xornaleiras. Os acios, as árbores, as penas, os homes e mulleres, somos, aquí, líquidos, solventes perfectos dunha cultura aterecida, detractores de outra inservíbel …
